Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Eylül, 2012 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

madencilik metodları

Madencilik Metodları Madencilik metodları cevherin kendi karakteristikleri, çevre kayaların dayanıklılığı ve yeraltı suyunun mevcudiyetini içeren bir dizi faktöre dayanarak    seçilir. Yüzey madenciliği maden deposu yüzeye yakın olduğu ve fazla artık madde kaldırılması gerekmediği durumlarda kullanılır. Bu tür madencilik yeraltında sürdürülür. Taşocağı bir yüzey madenciliği metodudur. Bazı yüzey çukurlarından düzenli bloklar kazarak, kayaların, kesilmesi veya patlamalar yaparak parçalanmış kayalar elde edilmesi yoluyla yapıhr. ocak denen düşey açıklıklardan girerler, bu ocaklar genellikle birbirine düşey olarak bağlı bir takım farklı yatay katlardan oluşur. Cevherf genellikle stopes adı verilen odalardan elde edilir. Modern yeraltı madenciliğinde, stope'-ların içinde delikler açılır ve bunlar cevheri parçalamak için patlayıcı ile doldurulur. Daha sonra parçalanmış malzeme dışarı çıkartma tesisatı ile ocak dışına taşınır. Bu tür madencilik birkaç bin fit derinliğe kadar yapıla

maden çeşitleri hakkında

Toprağın Kapsadığı Madenlerin İncelenmesi Simon Patino adlı Bolivyalı bir yerlinin bir teneke damarına ayağının takılıp bir gecede dünyanın teneke kralı olduğu günler çok gerilerde kalmıştır. İnsanoğlu şimdi dünyanın kabuğunu yüzyıllardır kazanmaktadır ve yüzeydeki madenlerin çoğu tükenmiştir. Modern araştırmalarda, bir uzmanlar grubu kazılacak alan hakkında geniş bilgi toplar. Tüm mevcut jeolojik bilgiler derlenir ve yüzey şekilleri haritası çıkarılır. Jeokimyasal araştırma adlı bir işlemde, kayalar kimyasal olarak analiz edilir ve değerli madenler bulundurup, bulundurmadıkları saptanır. Bunun yanı sıra çeşitli jeofiziksel araştırma yöntemleri vardır, örneğin sismik metot uygulamasında alçak frekanslı dalgalar yeryüzü kabuğundan geçirilerek yeraltı yapısı tespit edilir.Manyetik metodlarla demir cevheri gibi manyetik parçaların varlığı belirlenir. Elektriksel metodlar iletken madenlerin tespitine yardımcı olur; yerçekimi metodları kayaların yoğunluğunu belirlemek için kullanı

buharlı lokomotiflerin özellikleri

Buharlı lokomotiflerin çağı geçmiş olmasına rağmen demir yolla hala sanayi taşımacılığında önemini korumaktadır. Bugünün lokomotifleri genelliklem elektrikle çalışmaktadır. Elektrik gücünü ya başüstü tellerinden sağlarlar ya da kendi dizel motorları ile üretirler. Bu motorlar sürekli olarak aynı hızda çalışırlar. Üretilen elektrik enerjisi ya bir makinist tarafından kontrol edilir ya da otomatik olarak kontrol edilir.

dizel motorların özellikleri

Dizel Lokomotifler ve dizel motorlar Dizel lokomotifi farklı olarak kendi elektrik güç santralını gövdesi içinde kurmuştur. Dizel motoru havayı silindir içine emerek sıkıştırır. Sıkıştırılan hava o kadar ısınmış olur ki, hazneye gıreı dizel yakıtını bir kıvılcıma gere* kalmadan ateşleyebilir. Bu ateşleme^ iki veya dört zamanlı motorlarda 36W beygir gücü üretebilir. Dizel motoru genellikle mekanik enerjiyi, doğru akıma çeviren bir j jeneratöre veya alternatif akıma çeviren bir alternatöre bağlanır. Elektrik bu durumda elektrikli lokomotiflerde olduğu gibi dingillere bağlı olan elektrik motorlarını çalıştırır. Alternatif akım sistemleri daha verimli ve çalışma sırasında daha masrafsız, olarak daha yüksek beygir gücü kapasitesine ulaşabilirler. Bazı dizel lokomotiflerinde, özellikle Alman dizaynında, güç elektriğe çevrilmek yerine, yağla dolu bir haznedeki türbini işletmek için santrifüj pompa bulunduran bir hidrolik tahrik mekanizmasından tekerleklere güç ileten bir tahrik mili kull

elektrikli trenler nedir

Elektrikli lokomotifler ilk olarak 19. yüzyılın sonunda kullanılmaya başladı ve Batı Avrupa ile Japonya'da büyük yaygınlık kazandı. İtalya'daki demiryolları ise 1902'de elektrikli tren çalıştırmaya başladılar. Elektrikli lokomotifler dizel lokomotiflerden daha ucuz, daha verimli ve daha az kirleticidirler. En büyük mahzuru ise, elektrikli demiryolunu, kuvvet merkezi, tali merkez ve havai teller ile kurma ve bakım maliyetinin yüksekliğidir. Elektrikli lokomotifler elektrik enerjisini üzerlerindeki tellerden bir pantograf ile (makinist yerinin üstünde bulunan katlanabilir, elmas-şekilli bir cihaz) alırlar. Modern sistemlerin çoğunda, tellerin taşıdığı alternatif akım 25.000 volttur (50 veya 60 hz. yani devir/sn.) Amerika Birleşik Devletleri'-nin kuzeyinde ise demiryolu ağı 11.000 volt ve 25 Hertz taşır. Lokomotif içinde elektrik akımı önce -genellikle silisyumlu doğrultucular kullanılarak- alçak-gerilim doğru akıma çevrilir. ' Lokomotifin her bir dingil üzerinde bul

tren çeşitleri nedir

Lokomotif kelimesi birçok kişiye buhar makinası olarak bilinen çelik ve dumandan meydana gelmiş büyük bir karışımı hatırlatır. Maalesef, günümüzde buharlı lokomotiflerin de (bir kaç istisna dışında) dinozorlar gibi nesilleri tükenmiştir. Tekerlekli sıcak su kazanına benzeyen 1804'deki Trevithick lokomotifinden. Union Pacific'in 1941'de yaptığı 600 tonluk büyük "Big Boy" u dünyanın buharlı lokomotiflerinin çoğu gibi, demiryolu istasyonlarından hurdalıklara giderek, yerlerini daha güçlü ve daha verimli makinalara bırakmışlardır. --> Lokomotif Çeşitleri Lokomotifler trenleri çeken makina-lardır. Modern lokomotiflerin dizel veya elektrik güçlü oldukları düşüncesi yaygındır. Ancak bu tam anlamıyla doğru sayılmaz, hemen hemen bütün dizel tipi lokomotifler çeri (bir lokomotifin çekme kuvveti) elektrik motorlarıyla üretirler. Motorlarını çalıştırmak üzere dışarıdaki bir kaynaktan (üzerindeki telden üçüncü raydan) elektrik alan lokomotife elektrikli lokomotif den